Weer een dik weekje verder..

En er is weer dik een weekje voorbij…
Vorige week maandag heb ik mogen beginnen met stage. Tjah.. wat zal ik zeggen…. Ik hoopte dat er wat meer actie komt op den duur. Maandag kreeg ik een dikke map die ik wel eventjes door mocht lezen en mijn stagebegeleider ging weg. Om half 2 werd gevraagd of wij weg wouden gaan, aangezien ze de boel wouden afsluiten en iedereen overigens ook al weg was. Dinsdag was ik meteen weer een dagje vrij omdat het de dag van de revolutie was. Een nationale feestdag hier in Suriname. In de nacht van maandag op dinsdag werd er in de stad een toespraak gehouden en kransen gelegd. Het was 34 jaar geleden dat de Coup werd gepleegd. Geen idee meer hoe het precies zit (daarvoor mogen jullie Wikipedia raadplegen), maar mensen waren ontevreden en er was iets met Desi Bouterse. Deze beste man (of nouja, meningen verschillen hierover) was ook aanwezig op dit festijn dinsdagnacht. Ik moet zeggen dat er een best enge sfeer hing, de spanning voelde je gewoon in de lucht hangen.(In Nederland ken ik ene Daisy… die is toch een stuk drukker, speelser, aandachttrekkender en opdringeriger dan deze statige man Desi.)
Ik ben woensdag voor stage heel even op een school geweest, maar zag meteen dat er een groot verschil is met wat ik gewend ben. De lokalen hebben open ramen en deuren, dus de kinderen zijn erg snel afgeleid. Het is ook normaal dat de kinderen gewoon in en uit en door het lokaal lopen (en dan klagen juffen over leer- of gedragsproblemen…) en sommigen lopen op blote voeten.
Gisteren ben ik aan mijn tweede week stage begonnen en ik zie het al helemaal zitten. Er werden (nadat ik overigens 2(!) uur op mijn stagebegeleider heb moeten wachten..) allemaal afspraken gemaakt voor huisbezoeken en schoolbezoeken. Ik ga een deel van deze bezoeken alleen doen met nog een stagiaire. We hebben dus niet eerst meegekeken ofzo… Maargoed, meteen in het diepe worden gegooid en we hebben best wat verantwoordelijkheid, ik vind het wel een uitdaging!  De dossiers van cliënten zijn overigens ook lekker overzichtelijk hier.. Alle papieren zijn handgeschreven (dus soms even moeite doen om een handschrift te ontcijferen) en worden door elkaar in een papieren mapje gegooid. Nadat een kind zich heeft aangemeld, duurt het een paar maanden voordat er verder wat meer wordt gedaan (huisbezoek en schoolbezoek). Als hierna besloten is wat er gaat gebeuren qua behandelplan, duurt het nog gemiddeld een half jaar tot een heel jaar voordat dit wordt uitgevoerd. NO SPANG!(maak je niet druk)
De taxichauffeurs zijn lekker verantwoordelijk hier. Sowieso vind ik het verkeer hier best wild (erdoorheen fietsen leer je wel, gewoon altijd voorrang nemen haha), maar de mensen kunnen eigenlijk ook voor geen meter rijden. Of nouja, laten we zeggen dat er niet echt structuur in het verkeer is. Toeteren houden ze hier van, ik weet nooit waarom ze toeteren (behalve als het naar een blank meisje is). En de mensen houden hier ook wel van een borreltje, net als die taxi-chauffeurs dus. School heeft gezegd dat ik bepaalde taxi’s mocht gebruiken, want die zijn verantwoordelijk en bij de rest van de zovele taxichauffeurs is er een kans dat ze of geen rijbewijs hebben, of dronken zijn. Nou, ik heb de ‘goede’ taxichauffeur ook op heel wat borreltjes voor een ritje betrapt. Ach dan maar zo denken: ze doen het allemaal hier, het zal wel goed komen.
Afgelopen vrijdag hadden we een poolparty! (okee, ik heb mijn belofte uit de vorige blog alweer verbroken..) We werden met een partybus heen gebracht, een uur door de stad rijden in een open bus vol dansende mensen, geweldig!
Afgelopen zondag zijn we naar White Beach geweest. Een wit strandje met een paar palmboompjes een uurtje rijden van Paramaribo af. Het stukje water waar je in kon zwemmen was afgezet met netten, erachter zitten piranha’s. Echter, als het eb was, was er helemaal geen water meer waar je in kon ‘zwemmen’. Wanneer het vloed was kwam het water trouwens ook maar tot je knieën ofzo haha. Je mocht geen eten meenemen het water in, of met bloed/wondjes het water in stappen, wat die netten konden niks garanderen.. Er gebeurt wel eens dat er een gat inzit ofzo.. Lekker verbrand natuurlijk. Maar gelukkig wordt dat straks bruin . (Aangezien ik vet goed in insmeren ben, heb ik overigens nog steeds vlekken op mijn lichaam van vorige jaar Maart in Mexico….)
Nou, ik heb jullie weer een beetje op de hoogte gesteld. Ik heb gehoord dat het zou gaan vriezen in Nederland. Sterkte mensen! Het is hier (nog steeds) errug warm .