Eerste dagen Suriname

Daar zat ik dan. Achterop de fiets bij Frank, op weg naar de verjaardag van een collega. Het was al lichtelijk bekend, maar nu weet ik het zeker: ik ben zeer goedgelovig. Ik vond alles raar aan wat hij zei, dat hij weinig zei en dat ik zelfs op facebook had gezien dat die collega een paar maanden later jarig is. Voor elk ding verzon ik zelf wel een excuus en had zelfs nog niets door toen hij de straat van Linda en Lieuwe in fietste. Nietsvermoedende ik werd naar een verrassings-afscheidsfeestje van mijn lieve familie gereden. Ont-zet-tend lief, en onverwachts!
Precies een week en 23 uur later vloog mijn vliegtuig weg, om dik 9 uur later te landen op het vliegveld van Suriname. Ik zit hier nu 4 dagen en ben al redelijk gewend aan de mensen hier, het hondengeblaf en de ijskoude douche. Ik ben nog niet gewend aan, en denk ook niet dat dat ooit zal komen, de warmte en de muskieten! Man wat jeuken die bulten.
Ik heb inmiddels een Surinaamse simkaart, een fiets(met alleen voorrem en een slag in mijn trappers) en een paar stempeltjes extra in mijn paspoort. Maandagavond kreeg ik een rondleiding door Paramaribo per auto. Wat was dat leuk!! De verschillen tussen Paramaribo-Noord en –Zuid is best schrikwekkend. Noord staat vol met reusachtige vila’s. Je ziet er veel mensen rondlopen, voor hun beweging. Voor de rest zijn er geen mensen op straat. In Zuid zijn de huisjes zo klein dat de mensen juist veel meer op straat gaan leven.
Dinsdag had ik een afspraak op stage (MOB, opvoedingondersteuning) waar ik kennis zou maken. Het lijkt mij echt heel erg leuk om te beginnen! Er zijn nog 6 andere stagiaires(Beglisch), gezellig!  Maandag mag ik beginnen. Vanaf 8 uur ’s ochtends was de stroom in het huis uitgevallen. Daardoor was er ook geen water en geen internet. Iedereen was naar stage, dus het was echt supersaai. Ik ben op een gegeven moment maar naar Zus en Zo gegaan en heb er kunnen skypen met Frank tot mijn accu leeg was. Nog eventjes een klein rondje door de stad gelopen en terug naar hûske.
Ik moet opmerken dat de mensen hier best aardig zijn. Vooral de mannen. Ze willen maar al te graag kennis met je maken, toeteren aan een stuk door en bieden zelfs aan om je af te drogen als je handdoeken koopt. Ach, ik hoop dat Frank zijn ego hiermee wat wordt opgekrikt, zijn vrouwtje is geliefd ;) (al gaat het waarschijnlijk alleen om haar huidskleur..)
Gisteravond zijn we op stap geweest. Ik beloof bij deze dat dit ook meteen de laatste keer was. Ik vond het een mooie avond, dus een mooie afsluiter van mijn stapleven:) Nu voel ik mijn zeer kut.
Ik heb deze blog aangemaakt op verzoek van vele mensen, ik beloof niet dat ik er vaak wat opzet, maar… ik ga mijn best doen :)